Biografia - M. Granit

Przed maturą ogromnie mnie interesowała trygonometria sferyczna. Z wielkim zainteresowaniem uczęszczałem na nadobowiązkowe Kółko Matematyczne w Liceum im. H. Sienkiewicza w Łańcucie. Maturę zdałem w 1951 r. Magisterium z fil. polskiej otrzymałem na KUL-u w 1957 r. Przez cztery lata uczyłem w Szkole Podstawowej w Słupi Starej, w pobliżu pasma Gór Świętokrzyskich od strony północnej. Był to dobry punkt obserwacyjny astronomiczno-meteorologiczny. Oprócz tych zainteresowań współpracowałem z kustoszem Muzeum Archeologicznego w Krakowie z śp. prof. K. Bieleninem. Razem z młodzieżą przyczyniłem się do odkrycia kilku stanowisk osadnictwa wczesnośredniowiecznego. Ponieważ p. prof. (wtedy magister) wiedział, że interesuję się meteorologią, przysłał mi z Krakowa wspaniałą pozycję H. Fickera pt. "O pogodzie".

Od 1960 r. zacząłem się zajmować tym zagadnieniem od strony naukowej. W 1975. roku zapisałem się do Towarzystwa Miłośników Astronomii w Krakowie i na zjeździe odznaczeniowym miałem zaszczyt być przedstawiony p. prof. E. Rybce, który w swym podręczniku do astronomii napisał kilka wersów na temat Księżyca, że "może wpływać na pogodę". Przez 25 lat pracowałem na stanowisku nauczyciela-wychowawcy w Schronisku dla Nieletnich w Łańcucie. W 1978 r., w dniu wyboru Polaka na Papieża, odebrałem w Ministerstwie Sprawiedliwości w Warszawie najwyższe odznaczenie w dziedzinie Oświaty, tj. Medal Komisji Edukacji Narodowej. W następnym roku ukończyłem Studium Podyplomowe z resocjalizacji w Jeleniej Górze. W końcu 1986 r. przeszedłem na emeryturę.

Przez cały ten okres, prawie 30-letniej pracy, rozwijałem zainteresowania astronomiczno - meteorologiczne i w 1980 r. napisałem pierwsze opracowanie pt. "...klucz do zagadki całej światowej pogody..." na podstawie dostępnej mi bibliografii (w maszynopisie), następnie w 1996 r. drugie opracowanie z własnej obserwacji. Od pewnego czasu prowadzę systematyczne notatki z codziennych stanów pogody w Polsce i ważniejszych zjawisk na świecie.